"Άγγελος Μίχας"
Ο Άγγελος Μίχας είναι επαγγελματίας φωτογράφος. Σπούδασε φωτογραφία στη σχολή Focus και στον Φωτογραφικό Κύκλο με τον Πλάτωνα Ριβέλλη. Στη δεκαετή επαγγελματική πορεία του ασχολήθηκε κυρίως με πορτρέτα επωνύμων, ταξιδιωτική και αρχιτεκτονική φωτογραφία για το περιοδικό Γυναίκα και άλλα έντυπα. Τα τελευταία πέντε χρόνια έχει επικεντρωθεί στο προσωπικό του καλλιτεχνικό έργο. Ο Μίχας φωτογραφίζει ανθρώπους στους δρόμους της Αθήνας και σε άλλες μεγαλουπόλεις. Η δουλειά αυτή έχει παρουσιαστεί σε εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και κυκλοφορεί ολοκληρωμένη στο πρόσφατο φωτογραφικό του λεύκωμα με τον τίτλο Closer.
Eκθέσεις
2009 Αγία Πετρούπολη, St Petersburg Photofair (ομαδική)
2008 Αθήνα, Μουσείο Μπενάκη (ομαδική)
2006 Αθήνα, Αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος (ομαδική)
2005 Φρανκφούρτη, Kunst Gallery (ατομική)
2003 Κύθηρα, Φωτογραφικές Συναντήσεις Κυθήρων (ομαδική)
2002 Περούτζια, Provincia di Perugia (ομαδική)
2000 Αθήνα, Φωτοχώρος (ατομική)
2000 Αθήνα, Μουσείο Μπενάκη (ομαδική)
1995 Νέα Υόρκη, United Nations
Εκδόσεις
2009 Closer, εκδόσεις Οδός Πανός
2007 Ατμόσφαιρες, Θερινή Ακαδημία Θεάτρου, Εθνικό Θέατρο
2003 Κείμενα, ένα βιβλίο για την τυπογραφία, εκδόσεις Καστανιώτη
2001 Αθήνα, φωτογραφικές όψεις και απόψεις, κατάλογος ομαδικής έκθεσης του Φωτογραφικού Κύκλου στο Μουσείο Μπενάκη
"Για τον Άγγελο Μίχα ο κόσμος είναι οι άνθρωποι. Και για αυτόν όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί και ωραίοι. Είναι προφανές ότι, αν δεν τρέφει συμπάθεια για τον άγνωστο που βρίσκεται μπροστά στον φακό του, δεν θα πατήσει το κουμπί. Γι’ αυτό και ένιωσε ειλικρινή έκπληξη όταν άρχισε να αντιμετωπίζεται ευρύτερα το πρόβλημα της παραβίασης του ιδιωτικού χώρου μέσα από την κατάχρηση των καταγραφικών μέσων. Για εκείνον η φωτογράφιση των ανθρώπων είναι ένας τρόπος γνωριμίας. Όχι μόνο δεν αισθάνεται ότι βιάζει την προσωπικότητά τους ή ότι παραβιάζει τον χώρο τους, αλλά μάλλον φαίνεται να τους προσκαλεί στη δική του ιδιωτική σφαίρα.
Δεν υπάρχουν κανόνες που να καθορίζουν την προσέγγιση και φωτογράφιση των ανθρώπων στον δρόμο πέρα από εκείνους που θέτουν οι κοινοί, και δυστυχώς τόσο περιφρονημένοι πλέον, κανόνες ευγένειας καθώς και η πολύτιμη, και δυστυχώς τόσο περιφρονημένη πλέον, ανθρωπιά. Πολύ συχνά ένας άνθρωπος μπορεί με πονηριά να κρύψει την απουσία των παραπάνω στην καθημερινή του ζωή. Είναι όμως πολύ δύσκολο να το κάνει όταν φωτογραφίζει. Η ταχύτητα και η αμεσότητα του μέσου θα αποκαλύψει τις προθέσεις του και θα επισκιάσει το φωτογραφικό αποτέλεσμα.
Για ένα είτε έμπειρο είτε αθώο βλέμμα είναι φανερό ότι οι φωτογραφίες του Άγγελου Μίχα χαρακτηρίζονται από ευγένεια και ανθρωπιά. Ο φωτογράφος δεν έχει άλλες προθέσεις όταν φωτογραφίζει παρά να διατυμπανίσει ότι ήταν εκεί, μπροστά σε μια ανθρωπότητα που, ακόμα και όταν φαίνεται λυπημένη, είναι όμορφη, όπου το χιούμορ έρχεται να διασκεδάσει την ασχήμια, όπου η μοναξιά είναι αξιοπρέπεια και η μοναδικότητα προνόμιο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Μίχας δεν υποκύπτει σε φορμαλιστικές ακροβασίες. Ίσως να αισθάνεται ότι και αυτό ακόμα θα ήταν μια ιδιοτελής χρησιμοποίηση των ανθρώπων. Και ότι ο σεβασμός επιβάλλει τη διακριτικότητα. Οι φωτογραφίες του είναι άμεσες, ουσιαστικές και καθόλου φλύαρες, υπερφίαλες ή ναρκισσιστικές. Αυτό που έχει να πει το λέει πολύ έντονα, αλλά και πολύ απλά. Συνήθως η φόρμα είναι αυτή που δίνει την αίσθηση και το μέτρο της προσέγγισης. Ο Μίχας είναι παρών αλλά δεν επιθυμεί να το διατυμπανίσει. Ούτε όμως και να το αποκρύψει. Οι φωτογραφίες του δεν είναι κλεμμένες, αλλά ούτε εκβιασμένες. Δεν έχουν ούτε γέλια, ούτε κλάματα. Ίσως λίγο χαμόγελο και πάντα μια κρυμμένη σκέψη.
Δείγμα ευγένειας και διακριτικότητας είναι επίσης το γεγονός ότι οι φωτογραφίες του δεν υποκύπτουν σε στερεότυπα που καταπιέζουν τα άτομα. Το μέρος όπου τραβήχτηκαν δεν μετράει και τόσο. Στην Κούβα, στην Ελλάδα, ή στην Ινδία οι άνθρωποι είναι το ίδιο καλοσυνάτοι, το ίδιο όμορφοι, το ίδιο μόνοι, το ίδιο αστείοι, το ίδιο λυπημένοι.
Οι φωτογραφίες του Άγγελου Μίχα μέσα στην κυριαρχία μιας γενικευμένης φωτογραφικής αμετροέπειας, ανίας, φλυαρίας, κενότητας και αυθάδειας, έρχονται να μας θυμίσουν ότι το φωτογραφικό μέσο γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα από δημιουργούς που σεβάστηκαν με την ίδια αφοσίωση τον κόσμο και την τέχνη. Ο Μίχας μέσα από το έργο του μάς μεταφέρει τη χαρά και την αγάπη του για τη φωτογραφία και για τον άνθρωπο."
(Απόσπασμα από τον πρόλογο του Πλάτωνα Ριβέλλη
στο φωτογραφικό λεύκωμα Closer του Άγγελου Μίχα)